Szczepan Twardoch, Wyznania Prowincjusza, Fronda, 2010, s. 204

Drugi, po ,,Zabawach z bronią” zbiór felietonów jednego z najlepszych polskich powieściopisarzy. ,,Wyznania Prowincjusza” spodobały mi się nawet jeszcze bardziej niż ,,Zabawy”, gdyż w całości traktują o polityce, literaturze, filmie czy kondycji współczesnej Europy (choć i nawiązań do broni nie brakuje). Do najciekawszych fragmentów należą np. analizy ,,Wieszania” Rymkiewicza czy ,,Niebezpiecznych związków” Frearsa (film). Również teksty o umieraniu Maraiego czy post—apokalipsach pozostają w pamięci zarówno ze względu na piękny język jak i na wartość przemyśleń autora. Dla niektórych mało ciekawe mogą się wydać rozważania o Śląsku, lokalności czy etniczności, ale mi przypadły do gustu, mimo, iż nie jestem wielkim miłośnikiem śląskiej kultury i tradycji. Z rozważań tych wynikają jednak wnioski ogólne dotyczące sytuacji regionalizmu w dzisiejszym posttradycyjnym i scentralizowanym świecie. 

Marek Jan Chodakiewicz, Zagrabiona Pamięć. Wojna w Hiszpanii (1936-1939), Fronda, 2010, s. 184

Pierwsze wydanie ,,Zagrabionej Pamięci” było jedną z pionierskich prac na polskim rynku, odkłamujących czarną legendę generała Franco i wojny domowej w Hiszpanii. Obecnie, co prawda, ukazało się już sporo dokładniejszych i bardziej aktualnych książek podejmujących ten temat, ale praca Chodakiewicza wciąż pozostaje ważną pozycją, od której można zacząć poszerzać swoją wiedzę na temat starcia Hiszpanii tradycyjnej z komunistyczną. Dla polskiego czytelnika dodatkowo ciekawym będzie obszerny rozdział poświęcony polskim ochotnikom w tej wojnie, i to zarówno po jednej jak i drugiej stronie. 

Marcin Pawlak, Aecjusz I Barbarzyńcy, Historia Jagiellonica, 2008, s. 367

W serii Mediteraneum, ukazała się książka o postaci bardzo ważnej dla historii Europy, a jednak trochę zapomnianej. Mowa tu o rzymskim wodzu Aecjuszu, który w naszej literaturze doczekał się wcześniej tylko jednej książki na swój temat, i to w dodatku powieści (Teodor Parnicki, Aecjusz. Ostatni Rzymianin). Można zatem stwierdzić, że pierwsza naukowa książka o wodzu, który zatrzymał Attylę na Polach Katalaunijskich, jest pozycją wyjątkową i godną polecenia każdemu, kto interesuje się kluczowymi momentami powstawania i obrony europejskiej tożsamości. 

Arkadiusz Barut, Egotyzm, Etyka, Polityka. Myśl konserwatywna Maurycego Barresa, Arcana, 2009, s. 332

Książka o typowym dla tego typu publikacji, przyciągającym aczkolwiek przydługim tytule jest pierwszą na polskim rynku pozycją poświęconą wyłącznie Maurycemu Barresowi. Wielu autorów zawierało już swoich książkach fragmenty, bądź całe rozdziały dotyczące francuskiego myśliciela. Jednakże Arkadiusz Barut, który doktoryzował się w 2006 również z tematyki dotyczącej Barresa, jako pierwszy postarał się o większą analizę myśli twórcy tzw. prawicowego nacjonalizmu.

Demokratyczny fanatyzm w czystej postaci

Walter Page do sir Greya:

25. Jeff Shaara, Bogowie I Generałowie, Wydawnictwo Dolnośląskie, 2009, s 610, Wydawnictwo Dolnośląskie, 2009, s 610

Pierwszy tom bestselerowej trylogii traktującej o wojnie secesyjnej w Ameryce. „Bogowie i Generałowie”, to powieść (napisana przez młodszego z Shaarów) pokazująca kluczowe momenty pierwszej fazy wojny konfederacji z unią. Autor przyjął ciekawy sposób narracji, gdyż wszystkie wydarzenia opisywane są z punktu widzenia ich uczestników. Poszczególne rozdziały zatytułowane są od nazwisk 4 głównych bohaterów: Roberta Lee, Thomasa Jacksona, Joshu’y Chamberlaina i Winfielda Hancocka. Niejako ich oczami (mimo, iż narracja jest w 3 osobie) widzimy słynne bitwy pod Williamsbourgiem i Chancellorsville, ale książka Shaary to nie tylko bitwy ale także znakomity obraz życia codziennego w tym, jakże burzliwym momencie dziejów USA.

Aly GÖtz, Unser Kampf 68, Gniewne Spojrzenie w Przeszłość, Fronda, 2010, s. 384

Po wydanych kilka lat temu wspomnieniach Bettiny Rohl, pisanych z perspektywy dziecka twórców rewolucji 68 roku, Fronda przygotowała kolejną książkę dotykającą drażliwej tematyki buntu końca lat 60-tych. Aly Gotz, uczestnik najważniejszych wydarzeń tamtych lat porównuje komunistyczną rewoltę młodzieżową z buntem nazistowskim lat 30-stych. I co najważniejsze zestawienie to nie ma na celu pokazanie różnic i wybielenie lat 60-tych, ale zwrócenie uwagi na podobieństwa i totalitarny charakter obu zrywów młodości przeciwko tradycji. Sądząc po reakcjach jego byłych kolegów Gotz trafił w sedno.