czwartek, 31 grudnia 2015
Szczepan Twardoch, Wyznania Prowincjusza, Fronda, 2010, s. 204
Drugi, po ,,Zabawach z bronią” zbiór felietonów jednego z najlepszych polskich powieściopisarzy. ,,Wyznania Prowincjusza” spodobały mi się nawet jeszcze bardziej niż ,,Zabawy”, gdyż w całości traktują o polityce, literaturze, filmie czy kondycji współczesnej Europy (choć i nawiązań do broni nie brakuje). Do najciekawszych fragmentów należą np. analizy ,,Wieszania” Rymkiewicza czy ,,Niebezpiecznych związków” Frearsa (film). Również teksty o umieraniu Maraiego czy post—apokalipsach pozostają w pamięci zarówno ze względu na piękny język jak i na wartość przemyśleń autora. Dla niektórych mało ciekawe mogą się wydać rozważania o Śląsku, lokalności czy etniczności, ale mi przypadły do gustu, mimo, iż nie jestem wielkim miłośnikiem śląskiej kultury i tradycji. Z rozważań tych wynikają jednak wnioski ogólne dotyczące sytuacji regionalizmu w dzisiejszym posttradycyjnym i scentralizowanym świecie.
Marek Jan Chodakiewicz, Zagrabiona Pamięć. Wojna w Hiszpanii (1936-1939), Fronda, 2010, s. 184
Pierwsze wydanie
,,Zagrabionej Pamięci” było jedną z pionierskich prac na polskim rynku,
odkłamujących czarną legendę generała Franco i wojny domowej w Hiszpanii.
Obecnie, co prawda, ukazało się już sporo dokładniejszych i bardziej aktualnych
książek podejmujących ten temat, ale praca Chodakiewicza wciąż pozostaje ważną
pozycją, od której można zacząć poszerzać swoją wiedzę na temat starcia
Hiszpanii tradycyjnej z komunistyczną. Dla polskiego czytelnika dodatkowo
ciekawym będzie obszerny rozdział poświęcony polskim ochotnikom w tej wojnie, i
to zarówno po jednej jak i drugiej stronie.
Marcin Pawlak, Aecjusz I Barbarzyńcy, Historia Jagiellonica, 2008, s. 367
W serii Mediteraneum, ukazała się książka o
postaci bardzo ważnej dla historii Europy, a jednak trochę zapomnianej. Mowa tu
o rzymskim wodzu Aecjuszu, który w naszej literaturze doczekał się wcześniej
tylko jednej książki na swój temat, i to w dodatku powieści (Teodor Parnicki, Aecjusz. Ostatni Rzymianin). Można zatem
stwierdzić, że pierwsza naukowa książka o wodzu, który zatrzymał Attylę na
Polach Katalaunijskich, jest pozycją wyjątkową i godną polecenia każdemu, kto
interesuje się kluczowymi momentami powstawania i obrony europejskiej
tożsamości.
Arkadiusz Barut, Egotyzm, Etyka, Polityka. Myśl konserwatywna Maurycego Barresa, Arcana, 2009, s. 332
Książka o typowym dla tego
typu publikacji, przyciągającym aczkolwiek przydługim tytule jest pierwszą na
polskim rynku pozycją poświęconą wyłącznie Maurycemu Barresowi. Wielu autorów
zawierało już swoich książkach fragmenty, bądź całe rozdziały dotyczące
francuskiego myśliciela. Jednakże Arkadiusz Barut, który doktoryzował się w
2006 również z tematyki dotyczącej Barresa, jako pierwszy postarał się o
większą analizę myśli twórcy tzw. prawicowego nacjonalizmu.
niedziela, 11 października 2015
niedziela, 4 października 2015
25. Jeff Shaara, Bogowie I Generałowie, Wydawnictwo Dolnośląskie, 2009, s 610, Wydawnictwo Dolnośląskie, 2009, s 610
Pierwszy tom bestselerowej
trylogii traktującej o wojnie secesyjnej w Ameryce. „Bogowie i Generałowie”, to
powieść (napisana przez młodszego z Shaarów) pokazująca kluczowe momenty
pierwszej fazy wojny konfederacji z unią. Autor przyjął ciekawy sposób
narracji, gdyż wszystkie wydarzenia opisywane są z punktu widzenia ich
uczestników. Poszczególne rozdziały zatytułowane są od nazwisk 4 głównych
bohaterów: Roberta Lee, Thomasa Jacksona, Joshu’y Chamberlaina i Winfielda
Hancocka. Niejako ich oczami (mimo, iż narracja jest w 3 osobie) widzimy słynne
bitwy pod Williamsbourgiem i Chancellorsville, ale książka Shaary to nie tylko
bitwy ale także znakomity obraz życia codziennego w tym, jakże burzliwym
momencie dziejów USA.
Aly GÖtz, Unser Kampf 68, Gniewne Spojrzenie w Przeszłość, Fronda, 2010, s. 384
Po wydanych kilka lat temu
wspomnieniach Bettiny Rohl, pisanych z perspektywy dziecka twórców rewolucji 68
roku, Fronda przygotowała kolejną książkę dotykającą drażliwej tematyki buntu
końca lat 60-tych. Aly Gotz, uczestnik najważniejszych wydarzeń tamtych lat
porównuje komunistyczną rewoltę młodzieżową z buntem nazistowskim lat 30-stych.
I co najważniejsze zestawienie to nie ma na celu pokazanie różnic i wybielenie
lat 60-tych, ale zwrócenie uwagi na podobieństwa i totalitarny charakter obu
zrywów młodości przeciwko tradycji. Sądząc po reakcjach jego byłych kolegów
Gotz trafił w sedno.
Subskrybuj:
Posty (Atom)