Peter Hopkirk, Wielka Gra, Zysk, 2011, 718 s.

Jedna z ciekawszych książek z gatunku reportażu historycznego w ostatnich latach. Hopkirk powieściowym stylem opisuje XIX-wieczne zmagania Wielkiej Brytanii i Rosji o wpływy w Azji Środkowej. Ta fascynująca, acz praktycznie nie znana u nas tematyka, nie dotyka jakiegoś mało ważnego epizodu w historii dziejów. Wygranie Wielkiej Gry skutkowałoby rozciągnięciem kontroli nad arcybogatymi terenami azjatyckimi, a co za tym idzie gigantycznym wzrostem potęgi któregoś z dwóch mocarstw. Autor zarysowuje oczywiście tło historyczne, począwszy od epoki napoleońskiej i śmiałych planów Cesarza, jednakże skupia się głównie na wątkach indywidualnych, losach posłów, szpiegów i tajnych współpracowników działających, bądź to z polecenia cara, bądź rządu brytyjskiego. Na tle tych zmagań rysuje się, co jest szczególnie naszym zdaniem ciekawe, obraz świata, w którym jednostki brały los w swoje ręce, przyjmując rolę odkrywców, wojowników i zdobywców. Wciąż żywy duch odkryć geograficznych sprzed kilku stuleci, duch konkwistadorów i ,,eksporterów” cywilizacji, pochłaniał bez reszty, a nawet kosztował życie, niezliczonych aktorów Wielkiej Gry. Z kart awanturniczej opowieści  Hopkirka wyłania się epoka władzy absolutnej, ale i absolutnej wolności, nie sprowadzonej, jak wolność dzisiejsza, do wyboru listy partyjnej, czy towaru na półce sklepowej.