Konstantynopol Nowy Rzym, Miasto i ludzie w okresie wczesnobizantyjskim, red. M.J. Leszka, T. Wolińska, PWN, 2011, 751 s.

Praca zbiorowa zawierająca prawdziwy ogrom informacji dotyczących całości życia w najważniejszym mieście tamtych czasów – Konstantynopolu. Pierwsza główna zaleta tej świetnej książki to styl – praktycznie każda część tej ściśle naukowej publikacji, napisana jest ciekawym i wartkim językiem, tak rzadkim w tego typu opracowaniach. Przez kolejne strony się płynie, a nie brnie. Tematyka książki obejmuje lata 324-602, a zatem kończy się przed zaistnieniem islamu na scenie politycznej i religijnej świata.  Dla historyków idei, badaczy religii czy politologów szczególnie interesujące będą fragmenty omawiające ideologię Nowego Rzymu (rozdział I), strukturę społeczną (III), koncepcję władzy i relacji z poddanymi (IV  - chyba najciekawszy rozdział w całej pracy pt. Cesarz, Dwór i poddani), hierarchię urzędniczą (V) oraz kwestie Kościoła hierarchicznego, jak i religii w sensie ogólnym (różne wyznania, monastycyzm, podziały). Oprócz części traktujących o sprawach wielce poważnych, jak wojny czy zbawienie duszy, w książce znajduje się cała masa anegdot, ciekawostek i opisów rozmaitych dziedzin życia, od kulinariów, przez relaks w łaźniach, klimat miasta, na frakcjach kibiców kończąc (widać, że to zjawisko występujące już w antyku, co tym bardziej czyni wysiłki Tuska śmiesznymi i pozbawionymi znaczenia).