poniedziałek, 6 kwietnia 2015

Daibhi O’Croinin, Irlandia Średniowieczna (400-1200), 2012, WUW, s. 459



        
W Polsce panuje od dłuższego czasu swoista moda i fascynacja Irlandią, nie idzie to jednak zazwyczaj  w parze z głębszą wiedzą na temat kultury i historii tego, z dawien dawna, chrześcijańskiego kraju. Dlatego książka O’Croinina, będąca jednym z 6-tomowego cyklu o Irlandii (Longman History of Ireland), jest pozycją ważną, pozwalającą zrozumieć odrębny sposób kształtowania się irlandzkiego średniowiecza. System polityczny zielonej wyspy, jej ideologia władzy, z licznymi książętami, królami, rodami, a nawet tzw. wysokimi królami, odbiegał znacznie od kontynentalnego, dlatego, że był od niego odseparowany, niemal niezależny, jeśli chodzi o genezę i wpływy polityczne. Wywodził się zarówno z teologii chrześcijańskiej, jak i z zagmatwanych obyczajów plemion celtyckich i nie uległ ani cezaropapizmowi, ani papocezaryzmowi, niemalże nie biorąc udziału w tym sporze. Z drugiej jednak strony w okresie karolińskim, to właśnie mnisi irlandzcy przybywali licznie do Europy szerzyć zapomnianą kulturę, nauczać teologii, czy kształcić, a nawet wychowywać władców tamtej epoki. Polityczna część książki wydaje się najciekawsza, jednakże autor nie koncentruje się wyłącznie na tym, omawiając również takie kwestie, jak trudny dla Eire okres najazdów wikińskich, ważną rolę kobiet w tamtejszym społeczeństwie, czy zajęcia dnia codziennego. Każdy fascynujący się Whiskey, dniem św. Patryka, celtyckimi legendami i pięknem irlandzkich krajobrazów powinien zweryfikować i pogłębić swoją wiedzę o tym kraju, sięgając właśnie po książkę O’Croinina.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz